شمال نیوز: امام جمعه دامغان با اشاره به روند پیش‌برد طرح انتقال آب دریای خزر، مسئولان را از مصادره امور به مطلوب در این زمینه برحذر داشت.

به گزارش شمال نیوز به نقل از مرآت، به تازگی حجت‌الاسلام والمسلمین حسینیان، امام جمعه دامغان طی سخنانی در خطبه‌های آیین نماز جمعه به فرایند شکل‌گیری طرح انتقال آب دریای خزر به استان سمنان پرداخته و از برخی رفتارها که شائبه مصادره به مطلوب بر آن‌ها وارد است، انتقاد کرده است. متن سخنان حجت‌الاسلام و المسلمین حسینیان با تغییرات جزئی نگارشی پیش روی شما مخاطبان ارجمند قرار دارد:

«من به طور خلاصه به روند (پیش‌برد) طرح انتقال آب دریای خزر اشاره می‌کنم تا حقیقت را بدانید. ما البته اصراری نداریم که سخن ما را بپذیرید اما امام جمعه باید خط و مسیر صحیح را ترسیم کند؛ خواه کسی بپذیرد یا نپذیرد. آغاز مطرح شدن طرح انتقال آب دریای خزر مربوط به سال 1387 است. انجمن توسعه دامغانی‌ها با توجه به خشکی این منطقه، این پیشنهاد را ارائه کردند.

در همان سال نماینده وقت دامغان با وزیر نیرو(نامجو) نامه‌نگاری می‌کند و رهی با نماینده دامغان به رحیمی نامه می‌زنند که دامغان را دریابید. بر این نامه‌ها دستور «اقدام فوری؛ مساعدت جدی شود» صادر می‌شود. پس از پیگیری ملک‌محمدی، علی‌آبادی و رهی، استاندار وقت، دستور مطالعه طرح صادر می‌شود. در سال 1389 شرکتی به نام سرمایه‌گذاران نیروی بشارت ایرانیان به احمدی‌نژاد نامه می‌زنند که برای اجرای طرح انتقال آب دریای خزر به دامغان آماده‌ایم.

داودی، برقعی و فتاح، وزیر وقت نیرو در سال 1387، ده میلیارد برای این اقدام منظور می‌کنند. ملک‌محمدی در همین سال نامه‌ای برای احمدی‌نژاد می‌نویسد و نامه‌ای نیز به نماینده وقت دامغان می‌رسد که احمدی‌نژاد می‌خواهد به دامغان سفر کند، شما طرحتان را بیاورید. طرح را به رئیس‌جمهور می‌دهند و نمایندگان ادواری دامغان همچون رستمیان و ملک‌محمدی این روند را دنبال می‌کنند تا موضوع به رئیس‌جمهور کنونی می‌رسد.

در سفری که رئیس‌جمهور به سمنان می‌آید، نماینده ولی‌فقیه در استان، حضرت آیت‌الله شاهچراغی سه مرتبه می‌گوید رئیس‌جمهور آب، آب، آب! نمایندگان استان این مطالبه را دنبال می‌کنند. سرمایه‌گذاران بخش خصوصی به همین خاطر که به سرانجام این طرح امیدوار می‌شوند، میلیاردها تومان در دامغان سرمایه‌گذاری می‌کنند.

کارشناسان اجرایی این طرح ملی را دنبال می‌کنند. پس اختصاص بودجه‌ای که به آن اشاره کردم، در فرمانداری دامغان اتاقی به طور ویژه به طرح انتقال آب دریای خزر اختصاص پیدا می‌کند. یک میلیارد تومان برای مطالعه طرح مذکور می‌گیرند. 8 ماه تحقیق و مطالعه می‌کنند و سپس رستمیان و ملک‌محمدی در فروردین 93 با مهندس ترکان نشستی برگزار می‌کنند؛ این مسأله در رسانه‌ها نیز آمده است.

در این نشست به اعتبار طرح انتقال آب دریای خزر، مذاکراتی درباره راه‌اندازی منطقه ویژه اقتصادی دامغان صورت می‌گیرد. ترکان هم موافقت می‌کند. دکتر جلالی نماینده شاهرود، کاتب نماینده گرمسار، رستمیان نماینده دامغان و آقای خسروی نماینده سمنان نامه‌ای به دکتر روحانی می‌نویسند و خواستار اجرای طرح نمک‌زدایی و انتقال آب از دریای خزر به فلات مرکزی ایران می‌شوند.

جمع نمایندگان به نوبخت نیز نامه می‌نویسند. مطالعه طرح بر روی سه مسیر صورت گرفته بود. اول مسیر بندرگز به شاهرود، مازندران به دامغان و مازندران به سمنان. در مطالعات روشن شد که دامغان کم‌ارتفاع‌ترین و نزدیک‌ترین و اقتصادی‌ترین مسیر برای انتقال آب است. در نهایت این طرح تصویب می‌شود. نامه نمایندگان از سال 1387 ثبت شده است و من همه اسناد را در این زمینه مطالعه کرده‌ام.

دولت اخیرا در لایحه بودجه 5 میلیارد برای این طرح اختصاص می‌دهد. منتها هنوز نه به دار است و نه به بار است! بنا شد لاریجانی با نمایندگان مازندران صحبت کند. مقرر شد اگر نمایندگان مازندران بپذیرند، استاندار سمنان با استاندار مازندران رایزنی کند و آقایان زرگر، اکرمی، اختری و ملک‌محمدی با علماء مازندران رایزنی کنند تا آن‌ها اجرای این طرح را بپذیرند.

در سال 1390، بانک صادرات قول‌می‌دهد تا سقف 12 هزار میلیارد پول بدهد تا قرارگاه خاتم‌الانبیاء آب را از خزر به دامغان بیاورد. همه نمایندگان تلاش کردند. چنان‌که گفتم فرمانداری هم اتاقی را به طور ویژه برای این طرح اختصاص داده بود. استاندار وقت، برای فرماندار وقت حکم تام‌الاختیار می‌زند که دکتر رحیمی پس از هشت ماه مطالعات تعیین می‌کند که به ازای هر یک متر از اجرای طرح انتقال آب، 1300 تومان هزینه دارد. اکنون خانه کشاورز اعلام کرده که هر یک متر 10 هزار تومان هزینه دارد.

ما امیدواریم که آب بیاید اما نباید مصادره به مطلوب شود. روند را ببینید. آن‌ها که خوب به سخنرانی‌های رئیس‌جمهور در شاهرود و سمنان دقت کردند، شنیده‌اند که ایشان اول گفت ما آب را از خزر به سمنان می‌آوریم؛ همه هم هورا کشیدند و کف زدند. کف زدن‌ها که تمام شد گفت از فردا قوانین در این زمینه قابل اعمال هستند. یعنی بخش خصوصی باید وارد شود.

چه کسی می‌تواند آب را از خزر به استان سمنان منتقل کند؟ این یک طرح ملی است و فقط دولت می‌تواند این کار را بکند. ان‌شاءالله که آب بیاید اما می‌دانید که آب دریا شور است و به درد شرب و کشاورزی نمی‌خورد و آب خزر هم فقط به درد صنعت می‌خورد. سنگین‌ترین بودجه‌ها به بخش شیرین‌سازی اختصاص پیدا می‌کند. حتی عربستان هم از شوری آب به ستوه آمده. باید دستگاه‌های عظیمی برای شیرین‌سازی آب نصب شود.

ما البته از همه تشکر می‌کنیم؛ نه حسودیم و نه بخیل. باید توجه کنیم. از سال 87 زحمت کشیده‌اند و قدم به قدم و گام به گام پیش رفته‌اند. مصادره به مطلوب نکنیم. خدایا ما را ببخش و بیامرز...»